De eerste gokautomaat, zo groot als een kassa, met echte speelkaarten, werd in het midden van de 19e eeuw uitgevonden in Brooklyn. De kaarten in het kleine weergavevenster werden willekeurig verdeeld door nikkel toe te voegen en op een knop te drukken, en afhankelijk van de pokerhand die verscheen, kan de speler dingen winnen van de faciliteit die de machine heeft geplaatst. De Liberty Bell-automaat, de eerste echte gokautomaat met drie rollen en uitbetalingen, werd in 1898 gemaakt door Charles Fey. Als er drie Liberty Bells in de rij stonden voor de rollen, hadden spelers één kans op duizend om een jackpot van 50 cent te winnen. Het concept met drie rollen was een succes in bars en werd uiteindelijk het belangrijkste product van het casino, maar werd decennia lang door gokhuizen afgewezen als frivoliteit – een afleiding voor echtgenotes van tafelspellen. Als gevolg hiervan zaten casino’s vol met tafelspellen, terwijl gokautomaten tot de rand van de beste casino’s vielen.
Toen Bally in de jaren zestig de elektromechanische gokautomaat introduceerde, begon deze te veranderen. Spelers kunnen nu meerdere munten inzetten in een enkele inzet, en computers kunnen jackpots vermenigvuldigen en kleinere maar regelmatigere winsten bieden. Er is een spel met meerdere regels toegevoegd, waardoor spelers kunnen winnen met diagonale en zigzagvariaties naast de traditionele horizontale opstelling. De nieuwste modellen versnelden het gamen en bliezen nieuw leven in een verder slapende toestand.
Deze opwekking werd geholpen door William ‘Si’ Redd, een bolo-tie uit Mississippi die destijds toezicht hield op Bally’s nieuwste projecten. “De speler kwam om te winnen, niet om te verliezen”, zei hij, “dus geef hem meer snelheid, geef hem meer en wees liberaal. “Laat hem meer winnen, maar blijf profiteren van versnellen, want dat was extra genereus.” Met andere woorden, de nieuwe machines verminderden de vluchtigheid van gokautomaten, die in de game-industrie in de term wordt gebruikt om te beschrijven hoe vaak spelers te maken krijgen met grote winsten en verliezen.
Videopoker heeft een sekte ontwikkeld.
Redd verliet Bally in de jaren 70 en richtte het IGT-gamingbedrijf op, dat later werd hernoemd. IGT is gespecialiseerd in videopoker- of videogamemachines. Videopokermachines kunnen worden geconfigureerd om veel minder vluchtig te zijn en kleine bedragen te betalen voor een groter aantal handen. Mensen verzamelden zich om de eerste machines te spelen, en het vermogen van de game om urenlang de volledige aandacht van de speler te trekken, verdiende in alle games de bijnaam ‘crack-cocaïne’.
“Als je $ 100 in een gokautomaat steekt, krijg je ongeveer een uur speeltijd, maar videopoker is ontworpen om je twee uur speeltijd te geven voor dezelfde $ 100”, zei Redd destijds en spoorde spelontwerpers aan om door te gaan met spelen. de tijd die de pokermachine nodig had om het geld van de speler te accepteren.
Redd ontving ook een patent voor een nieuw ontwikkelde Random Number Generator die de kanscalculator achter de roterende schijven automatiseerde en gameontwerpers in staat stelde de vluchtigheid te volgen. In de kern is de moderne gokautomaat niets meer dan een RNG die constant miljoenen of miljarden nummers produceert. Wanneer een speler op de draaiknop drukt, stopt de RNG gewoon op dat punt. Al het andere is slechts een etalage-jurk die je aan het draaien houdt – liedjes, minigames, de echte aanwezigheid van spinners, Rachel, Monica en de rest van de bende die je gezelschap houdt.
Ontwerp een spel
IGT produceert momenteel 93 procent van ‘s werelds videopokermachines en is’ s werelds grootste fabrikant van videoslots. De franchise van de gokautomaat van het rad van fortuin omvat rollen, gebogen schermen en enorme constructies met een enorme fysieke giek. Ik vroeg Jacob Lanning, Director of Product Management bij IGT, wat een geweldige game om te doen tijdens hun bezoek aan hun kantoren in Las Vegas. “Je hebt een carrière als je erachter komt”, zei hij. “Als we wisten wat een perfecte game was, zouden we de game gewoon steeds opnieuw maken,” had Trask me verteld.
Hoewel nog niemand het Platonische ideaal voor het gokspel heeft gevonden, zijn de meeste spellen gebaseerd op deze concepten. Voor beginners is er een algemene grafische consistentie: primaire of pastelkleuren zijn gebruikelijk, franchiseverbindingen zijn vereist en soundtracks van games staan meestal op de Master Key. Ondertussen zijn Bally’s winsten op meerdere lijnen een mix geworden: moderne gokspellen geven spelers meer dan 50 en zelfs 100 verschillende winnende combinaties – zo veel dat de meeste informele en zelfs gevorderde spelers het moeilijk vinden om erachter te komen of ze de lichten en geluiden hebben gewonnen of verloren. en betrokken partijen.